Wisdom is the formation of  a timetube of merits, the heart therin a birthday, criteriable the heart is therein a compasion or a loving kindness which a birthday can only transgress seen the adament wit of the virtuous

The unveiling of a gauge or a blindfold
Written by Frans Albregts

As a student of economics for the class of political economy at the UvA  I presented a in a sense ignorant but idealistic way of looking at it, which shew that the university at which I bowled first in was hunting my thoughts. It was recorded, and later used by English university and now by universities in the USofA. But it may have been clear that the use of its meaning  by which I said interpretation should remain interpretation, is gauged heavily, for I am a god[that of creativity]. 

FOR

A dutch scientist named the absence of a theory of how to fill in utopia in the end of his first chapter of his book: ""De utopie van de vrije markt''[Utopia of the free market, Achterhuis] , printed for the first time in 2010. In essence for I started writing this in a haste, he calls this ignorance  in reasonable terms""A fountainhead''. Meanwhile one should know that Donald Trump excells in using the half christian, half liberal economic reasonable theory it formed as a spearpoint of his policies, asif the fountain were allways there, which is impossible, for the presentation was just one miasma[report of a day in the life of the god of creativity], such as today is too. Trump is known to behave rash when it comes down to Bidenomics. According to the analysis of Achterhuis, we have been done extremely fargoing measure of handling, which amounts to first of all neoliberal utopia, leaning on the abscence which had thereby been delivered in 1998 of matter. In Lukes, in his The world of professor Caritat'', a story in which this utopia form is almost real, coming from 1993 and then 1999, states the presence of the utopia as a filling in of Caritat''s[the main figure in the book]  via MIltaria, Utilitaria, Communitaria, and then Proletaria, endingplaces on the way to the fifth metaforical utopian territory''The resting Pilgrim''. What shows here is an interface, but one must know and realise that the politics of the 1998 colleges were 3 year before the EMU could start the Euro, a gaping closure of fiction in relation to facts. This is in total a live pester in the life of people weary enough to wonder and care, for just a thumbstick of Trump when it comes to it, which is admirable, but has been a thimble in real life [especially in terms of Bidenomics and just another way to satisfy an American axiom to chase Obama-concerning when what to interpret could be leading to careful economics. Careful economics is a sort of contradictio in terminis according to liberals, who fight for space to concurr[or more appropriate: compete]. Neoliberals will , if they see the theory of the value of cultures seriously in European either pro or contra its own centralisation, double speed to find Lukes fivestate utopian literature in one dynamicly solid political state.  What I thought was contrivable discussion and carefull therefor, I never could finish because I left the university after this class, trembling with nerves. 

A confrontation never came[figuratively, for there is a spot I am reachable, namely polytheistic godrealm], but what one can learn is that mistaken to be -namely-The fountainhead, in an undiscussed place I have to grant Achterhuis the right attention to be exactly, A grave malice[if one would want to escape Rand''s somanieth book Atlas Shrugged which as a title really does put me on the verge of sustainable as a god in the polytheistic god- and godessrealm, coming from a simple myopic [and therefor in this sense handicapped, but eager to be called in the list of capitalist void liberals such as the writer of ''The Fountainhead'' Ayn Rand] young economist as I was then. Achterhuis  cant be more gold than he was in his books as in general valuable in a high way. 

The real one who built the bridge and was capable of doing so was Achterhuis, so I a -in my later study or critical employment as philosopher- missing link in the formal sense of actualities, that fills in the dreaded gap between Socialists and capitalists, [which I would say is generally economists'' way as when as plasma of the ex falso sequitur quodlibet only the absolute of either can mean material benefit] . 

So I gathered to need[after beginning to feel the reactions since january this year] to begin a webplatform against my to me lost Miasma, and the straightforward points of mathematically abrupted economic cycles for interpretative measure, possible, but in the end to be obtaining influence. As a pear? I wish likely to be radically voiced wishing for. Sorts of what I dont believe to have known attention, were fight against evil systematics of the absolute, also even years of philosophy ever since but what I couldnt have seen was -for sure to be named statically and regular- the whole aim of countering a neoliberal-for really neoliberal-''contramythical'' start as I studied at the time to be important[nowyears before the rise of zatdit], was only fit when the capitalist Atlantis of Rand, The euro, freedom of organisation[which didnt help for instance Israel] bridges and watering principles along all borders[the Netherlands lives next to the North Sea] and virtual folding of traditional cultural ways of holding up to the most drastic problems and affairtaking. Next chapter I would say is, that since every day is a miasma day, the worth of north versus south transformations pranked high after having stood for centuries.

What I was really concerting maybe and therefor ignorant about could be that I am offspring of my dad fulfilled jobs at the IBRD and EBRD, way after speading the HIV: noosed by this I valued [thus finding a nexus, something I would have to reason out]my own importance. While it is uncertain if this follows better measure -as is supposed by the words utopia and value- non-materialisticly, which was baked by the virus if at all a concern too of Achterhuis, in the line of philosophy that tries to civilise by argumentation as well as reason, with my only possible conclusion that both depend on culture, either or truth.

Now truth seems far away sometimes, but is the necessity of domestic labor for fulffillment of eagerness of society, if at all philosophically fullfilling a systemic building. Written in 1966,  ten years before my birth Lemaire''s Over de waarde van kulturen'' [About the value of cultures''] the topic of culture as a remainder, but trapped in importances of tradition when caught trapping, is a real advertisement of dialectical or the mythical as well as contramythical he supposed, but therein reasonable and contrareasonable for the sake of humanitoria being laid down! That helps, in terms also of buddhist birth life death and rebirth. So stand up-the number of prophets in the Bible nearly exactly coincides the facts!

Against entropy as a physics law

The against Im referring to isnt the crisis or the order by which the hail I attach to is built up. That would be daft for the health that does fulfill this, a clozapine new world, is far more important. It is built up by linguist regularity , entropy of expactorial and surprisement of constructed happenings or facts. As a student of economics I didn't miss out in feeling this through the protentive media on EMU issues and newspaper solidarity, contingency and irony[t was Rortyan afterwards] metaphysical running psychologies and positivity. A woke man as I was didn't miss a hinge or hench. But what I yearned for was, the whole chapugle of market participants as actors, from the point of view of marxian valuationactorships, which transformed the landscape, be it then protentively possible, and in what form. Really, there isnt even afterwards a geographical answer to this, for the absolutist way of putting the operations were no more than weak semantic, relatively empiric and in thrownback methodical circumstances noumenal-versus-transcendental, as finetuningaxioms of a world then only known as a weird case of the golden calf, whence the meaning of information did suffer variability. So very late in scientific ordening did liberty really mean to obliterate the societies'' envolvement. This is a depair of polytheism. The longer the text, it seems, and certainly in the case of prophecy-making, the harder to find the pinnacle. My life, therefor has been showing only -and to me regrettably only-when pinnaclefinding wouldnt be recognised anymore. Is it normal, for it surely is clear, that recognisable patterning, wouldnt be creativity-stricken? It does look to be a question of cultural philosophy and the standing of essentialist economic theory , for, if we were more raised, I allways have felt, then the value of producing, plus the value of laboural connection, only could coincide surrounding the question which is of later providence to mankind: how much money is this about? For ever blindfolded thus, it looks or seems, Trumpean leadership has unnoticably forged economic reason of 27years blindfolded recursion with something surprisingly gauged. Only not for virus controll one would suggest, but I retract its positivity for construction-reason, mostly because billionaires have new names in my presentation and from a laborside of economic planning therefor no expactorial future to be chained to in prospect, for might is also power, and why might we act in favor of?The only answers are from the voice of regularity of MIT, Chomsky: automatons by automation metaforical forming in contextfree, contextsensitive and unrestrictive pillarpoints. Thus the noumenal, thus the transcendental,, in coping with a bridge to shelter by. Then. Now. There isnt an inbetween, and that is why I wrote this, as a culprit of easlier atonement of market-capitalist-utopia because of being a hardheaded person allready on my 22nd lifeyear [ zatdit in loneliness back then and nearly so still].

Unless wit is adament, transgression of timelimits is stupid, but a wholesome heart will wake the madman to his environment, such is merit and wisdom and the nutshell of those will never run out of fruition,  and virtue..

how to come to vision...how to come to buddhasocomsyin


 1the virtual and courtesy to it with buddhist philosophy is peacefull, with methodical steps is reasonable, but whence we ask ourselves what we are doing the directions can thus be infinite
2then virtuality seems to be directive taken as rigpa, an undertaking of a lifetime, how could it be otherwise? Lessons in love are needed, to be frank: merit and wisdom charity for compassion and loving kindness ...can heal the samsaric whole of it, which is another way of saying

2then virtuality seems to be directive taken as rigpa, an undertaking of a lifetime, how could it be otherwise? Lessons in love are needed, to be frank: merit and wisdom charity for compassion and loving kindness ...can heal the samsaric whole of it, which is another way of saying

3moksha brings enlightenment, and with it shikamtaza brings us back to what love or identity thereof we are: ignorance, selfactualisation, selfknowledge[knowledge doesn't change but chasmegan] and selfrealisation...but why do we sit as it can only bring selflessness that really brings ending to samsara?courtesy? 😊
4There must be a real wisdom, or else we are madmen, so whatever the conclusions, makes whatever the conclusion to be to be a method of more real wisdoms of courtesy [as Thich Nhat Hanh named the three pivots of wisdom to be enlightenment, compassion and selflessness]

5traditional heading forth is gapsbridging causality, but these are never the essential rite unless the courtesy is a way forward that we can account to by quanta of virtuous virtual understanding: aspects of a total reason that by steps of traditional method can bring back home for as we know the loving home is where the heart is [the home loving is where we want to go]

6loving kindness as a rite makes home loving our first wish, obstacle, and drift so when we confront ourselves, where have we undertaken our path [of home and talent, of the unmeritable and the merit put wisely, or the wisdom of balancing so to speak of our lives] to, if not wishfull thinking,[toward the beyond]... is it loving kindness at the moment of sharing altruism or ought it be virtue?

step 1 name 1, spatiotemporal ontic teleologicalised riddle

step 2 name 2, concept or fiction as it

step 3 name 3, motivation riddle

step 4 name 4, representation riddle

step 5 name 5, [home-?talent-?] thingly attributive of apparitions

step 6 name 6, synthetic unity constructive

step 7 name 1 through to six and call it critical wisdom, because the math of this method can make us polymaths, 

no more riddles doesnt make us unsettingly short of goals, it is only a focus, making the eyes a one through to seven vision, but we need the riddle to envision a usefull eye around and about the quantums that we meet in meditation, as just conciosness and or intelligence doesnt bring 
inherently pristine awareness, at least not from through natural disposition.

In the end concerning the fountainhead all buddhist yearning and non-yearning is rite, to be written with carefull ritual set of mind and non-mind aswell, first of all partaken from the enduring caring and or from fullness or totality of the personal life whether there is a or no fountainhead.
To sport the vision is the grip we strive for, However this not taken but brought as literal is often the grasp that is the demeanor.., and each grasping meaning a fallacy as such of the corroberative meaning exposed, the funnell of exposition...

while meaning doesnt lead to depth
to have a tap is allready a set of virtualistic frames, or a frame of set virtualities.

 The shamata at the lengths of policy...  promised to the capital of Bulgaria, is called Shikampaza.
Games with filmriots...In my life, I have served civilisation to be found beyond extremely handy measures of [the]principly [the]unclashing...prohibitions, embargos and restraints, make up the lies about mesc of social pressures, while the truths seem clashing, and no one can be really fully social anymore, so ''it'' is said, to make nations and cultures indifferentist regions...after my death, one should flexibly recall, there wont be a god of creativity but only 76 gods and godesses, none of which is of creativity per se, so therefor I begin with a relentlessly true theory of'' it'', to consume consummation and or commensurability. A packet of this under relative setting is subject, object, subject-object, subjectivity, objectivity and transcendental pressures diverting these parameters. As ode of brittleness of the real and unreal particles, no one step of ideology has been forgotten, but will remain a relativistic ''it'', as 2.0 becoming of itself, reverting or reverticalating the polytheistic realm as argument, useable as liberty only when the guide, the creativity, comes first. Nations essentailly make up cultural peace as traction, and cultures dominantly fight about national celebrations and appetites as forms of merit, arguments of which have to be wise, for wisdom is nothing but positive reinforcement.
De polytheïstische toekomst van ''i think one i think another'', een benaderingsemphase van Karl Jaspers[1883 -1969] die in laat werk de perichontologie, d.w.z. filosofie van de omvattendheid[''encompassing''] pleegde aan te willen sturen, d.w.z. psychiatrisch bekonkelbare stof vond, gaf mij enige waardevolle grondinspiratie. Het is niet echt in zijn werk als verslag verwerkt, maar daarom dat het balanseren vergde geschreven: gecusped niet gesnoozed, interpretatief. Anders dan psychiatrie vindt men snel cariere-ideale boudheden, waardoor je je afvraagt of het wel representatief is, niet woebokkole.  Mijn ideaal ligt echter in ''unyielding and regal'', zo is de hemel, dus zo een hoeksteen voor problemen en verdrietigheden[weet ik mijn droom warmte te geven?]. Dat is echter ver de bakens zetten, gezien het probleem van democratie -en de daarin met Zeitemässe Particularität waarheidsbevindelijk [ontwijking] voorgebakken de elementariteit. Er valt soms met hoeksteentaal geen alternatief te verbinden of openbaren  die de mens niet verdeeld achterlaat, en de mens die de democratie aanvoert in elk geval schetsbaar in metriek-stel een arts moet de lichaamswand van diverse weefsels, voor bot- been, transformatie, binding en kraakbeen hagiografisch voor een heelmethode voor het team verdedigen-haast abortief als het misgaat. Soms is tact -weet ik wakker te blijven- een alleen maar verdelen. En doorlopend.

Bezien van een oplossingsgeloof, is er daarom veel te ontwaren in de wereld, zo stel ik het maar even dat tot dat vermogen niet leidt, maar wel beweert te leiden.  Problematisch, want verlichting kan het worden vormen, en de trefpunten van een heel tekstueel kloppende grammatica kan het grammatonale [de poststicturalistische bijvoorbeeld] verduisteren in plaats van zijn of haar beweerde oogpunt zijn. Iets dat politiek oogpunt vormen gaat al snel, maar de theorie moet de praktische zwaartepunten ontsluieren en niet zoals in rechtsstandpunten gehele deling van de proliferatieven-zo bekwamen we de theorie van algemeen traumatherapie. Een rechtbank vindt men meer bij een wetenschapsfilosofisch oogpunt in de geschillen, dan in de geschillen als vorm van pricipiele praktijk. Maar een democratie dus in de verdeling van de humanitoriale stof, zoals een verloren splinter het hout moet blijven aanwijzen [met Mussorgsky] of men nou de civiele, de sociale of de politieke invalshoeken prioriseert, terwijl geen censuur,soms stof -politiek -iin de ogen gooien is. Ik meen ook bouwwerken.  Voor zover het motto-''I was about to suture somebodies'' leg, and from above steeringwheels are round[rondom, kun je geen richting vinden behalve van de lichamelijke presentiezone af afgeleid[een franse tip heet het de vingers met nagellak te strepen]., de hantering van een slot op de deur is soms het bouwen van een supergroot concertpodium.  

 Welnu, goed versus slecht is de scheerlingbeker van de door koning van het verenigd Koninkrijk George de 6de goed bevonden regimes, en van daaruit beoordeeld ook de nakomelingen van de redelijk geoogde beogingen, van de nadien onstane vrede op aarde voor delen van het in de daarin democratieën vormende soutenu staatsvormen die de mensheid in die cryptologische mal van werkende ''man-kind'' de aangeschoten borrels zonder pret als doel'maar tevens amateuristisch alvast passiviteit inwerkende politieke bolwerken, teruggebracht to individele katheters van bedrijvende democratiebeogende politieke, absolute of qua relaiteitsstreven naast idealiteitstreven relatief regimebevestiging, ik miasma-feiloet. Veel souteneur kan daarom op de begrenzing, maar ook de orientering van begrenzingen slaan. Dat slaat meteen op het woord stof, omdat dat veelal stofwolken betekent waaromheen de politiek van burgers zich wendt en windt, wat iets anders is dan politiek ideale stof voor de ogen tegenkomende praktijk.  Waar het, zie bij Marshall, dan om kan gaan is dat principes volgens hem vooral uitmeten als superpraktisch, omdat praktijkkunde de burger per hoofd, d.w.z. persoonlijkheden omschreven als ontwikkeld voor de geschiedenis presenteert. Het moet representatief, en vooral als men ook de lat van representatieve demos, legt in in de bereikbaarheid van normatieve werkingenstelsels die de praxis van een uitvoerende macht legt, daarin  verscholen ruimte.
Tot nu toe hebben we zovele gezichten van de democratie in ideale verroering gelezen, dat het theoretisch onoverzichtelijk dreigt te worden.  Maar ja, je hebt ook veel hittebronnen nodig wil er in het deinen van het leven ergens op, of qua gedachtenkronkel in wakker te worden[van balans] der creativiteiten belanghebbend voor de theoreticus voor het beleven van een belangrijk bevonden deel van het kunstige stramiens, of niet de weg of het pad van democratie, derde weg hetend of wat dies meer zij. Een dans kan dan het leven zoals het bruist weergeven, de verslaggeving van een juist en rechtvaardig land zal de aantoonbare broosheid ook weergeven, het leven als politiek leven van Macciavellistisch[bij wijze van inventaris species, of neem Roussseau] tot Marshalliaans.  En herkauwd filosofisch stramien heet epistemologie, de zeef door gevormde betekenisvatting.

 Echter, zal onderling dit in temperamenten moeten kunne uiteenvallen, is de wijsgerige les, zoals, bij Plantinga de episteme en of betekenisvatting het modale ontologische argument, ieder linguistisch uiteindelijk geconstrueerd ogen doet dan wel fenotypisch dan wel [en soms versus] genotypisch geconstrueerde uiteindelijkheid of in het laatste geval propageer ik syntaxen. Hoe weten we dat te behouden is dan en daarna onmiddelijk de vraag. Het ontaardend onooglijk maken van de macht of het devies van de macht kan dan bij reces vertonende politieke discoursen het rijmen helpen rijmend te maken, of neer te vellen- de demos gebiedt het-vaak verbonden aan concerteringsmateriaal door propaganda: films, documentaires, spandiensten van de cultuur. Dan kan een burgelijke beleving-die het burgerlijke maatschappijvormen als ideaal heeft''-head first into the eyes-''qua beleving uitvoeren maken-uitmaken. Egoistische, fronsbare uitingen, als correctionele faciliteit van neofunctioneel bevonden inclinaties in een inmiddels [qua crises] postindustriele horizon van geschiedenis bekende en tovervlies mensheid. Ze zijn ook bekend maar qua politieke cultuur wars blijkend, ook wel omwille van een daarin gedreven cultuur: geen profeten, geen tijdsgeest, geen subjectiviteit mag hen gegund zijn of worden. Indien? Boven water komt men, als ook de maaiveld-personage zich prolifereert, alleen geen mens weet of daarin de psycheverdediging zo rustig van het een naar het ander zoals Jaspers meende -in deze beschrijving- verloopt is het soms anders door een ankerloze of beter nog gezegd kinderlijke sociale psychologie- je voelt nattigheid, een beschermoord halsoverkop moeten zoeken.  Presdisponibiliteit, iets anders  kan beginnen in zulke gevallen bij modale rede, in plaats van wetenschapsfilosofie, een denkvorm die alle faciliteiten uitmeetbaar oplevert, of de draai die men er aan geeft ook opwerping geniet of niet in de vorm van of in de uitnodiging van gastvrijheid of die van geworpenheid. Als het goed is kan men na deze overwegingen de mens, met een soort overself, bijvoorbeeld op platen drukken, van de culturele opnames van lokale identiteit getuigen of mededogend compassievolheid uitoefenen doen. Met de chimerische schijn ervan, ook mogelijk Ersatz -modale redeneringstrant toegedaan. De directe appel op labelling. Het is me tot nu toe om etiologie gegaan[de mate van aanpassing van de mens].

Veel verder uit vissen gaand, is bijvoorbeeld het gebit versus het tissue van de mond aanmeten, een kwetsbaarheid van ouderen, dat doordat de [domme trots verwerkende] eerbetoonplegingen balanserend worden aangevoeld, in een risicovol geheel verarmd aantreffen doen wat eerst risicoloos leek. De pantsers van de man en diens vrouw. Dan is de arrenmoede en de hoogte het opvallende: vanuit een mythisch-contramytisch spektakel is er een vierslag van twee armen en twee benen te maken, geboeid of aan touwtjes gebonden waarbij men de vertsnadslabelling niet kan uitvoeren, de creativiteit alleen van de momentane mens, en de draagbaar van de stoelende werkelijkheid, iets dat simplificeert zowel als rede vertolkt, en gelaagd flexibel is, en daarom dermate hongerbevredigend dat ook maar elk praten in pratende monden, d.w.z. beijverde emancipatorische zetels verheft, en daarom kwetsbaar momentaan bedrijven als produktief emancipatorisch met representatie van ideaalsoortige kan doen vergissen. Ga zo door.  Een kenmerkende maatschappijfilosoof als Tillich aanvaardt dit als met een utilitair wezen van deze en dit en brengt het quisque sibi proximus als christelijk-antropologisch schakel van een Testamentair biblische orde terug: Marcus over Caesarus en Phillipo, alleen dan is er nieuws. Apostolische dingmatigheid begint ook in de draad van een hengel, stroominstrument, of de krullende kurketrekker.  De aanvoering van de totaliteit gebiedt echter niet altijd het profetische helder te kunnen begrijpen, gezien dat elk woord van de Christus voor profetie houdbaar is. Een dus +/- 2000 jaar oude ventrikel van empirie en twijfel eraan terugbrengende tot de praktijk, die zich in geen velden of wegen mat af laat slaan.Is dat niet hyperantropologisch- je kunt deze vraag pareren met of staan 1000 jaar er ook voor? Schakel, van een protest? De democratie is even oud, maar de mensheid moet zich kunnen verfrissen in de tekstuele onderliggenden-zo hield men vast aan de mens als maat van alle dingen, dat traumatherapie de middenste beleving als psycho-hermeneuse van een gemakkelijk met co-stervenden verwisselbaarheid kon vervangen en weer vice versa als het aan de eenzaamheid lag. 

Ik bedoel het verfrissen moet ook fris. D.w.z. dat men de traditionaliteit continu herbergzaamheid en welkomst vanuit de overkant van de rivieroever moet kunnen leveren en die plaats is niet altijd helemaal duidelijk...intertekstualiteit een driftig gegeven, en vaak de omkeer van een onfrisse positie van ommekeerlijkheid-zoals het zure laatste avondmaalwijn drinken vermengen met doopwater uit die bron. In de theorie vindt men daar veel voorbeelden van als lotgevallen van demos, die i.p.v. democratie autocratie verwezenlijkten, tegen een denkbeeldige vijandigheidssfeer in. 

Husserl noem ik, omdat zijn omweg vanuit Descarteaans en Bretanoaans tekstbeleven de omgeving eigenlijk verder, dan psyhologisme of psychologismen van eidetische reductie en van epoche, ''bewijst'' te moeten loslaten. Blijven belandt in wegwijzer Gestalt-vorm. De drift zit hem bij Husserl dat die ideele fenomenologie, bewijs, en ''new stratum of considerations'' op zijn tekenbord '' come to be immanence-pure fenomenon''', en pamflet-sociologie normeert dan de parhodische politieke theorie. En werkelijk, de pure fenomenologische bedoeling schuilt of labelt als elitair doel, een politiek doel verdikken, zonder de bedoeling zoals hierboven alles verdikkende bedoelingen schuilend toonde, de bezwering van moeilijke boodschappen aan de nabelevingen opdrong, met zulke metaforen dat er geen gewoonte of burgerlijke maatschappelijkheid van aansturing[of in gelaagdheid verzandende normativiteit] die te winnen valt contextloos bijvoorbeeld als een onregulariteit. Hij was dan ook meer met zijn eigen niet nationaal maar keizerlijke achtergrond bezig in de werkelijken zin van het Derde Rijk, in de grondtonen opvoeren, maar stil. Vloekende contradicties kon men wel hierin zien, dat er in de prachtige voorbeelden van Hölderlin, Goethe, Grass, of zelfs Richter kon hebben leren kennen. Maar niet perse van zijn filosofisch-filologische leest, zoals hij aanmerking gaf aan de vloekendheid van de cogitatio-het denken in wilde zin- kon men dit koppelen, zonder de  zure voorgelaerteerdheid, met de verzekerde aanlerende teksten, omwille van een d.m.v. Sint George [en niet George de 6de] aanhalen en stiekume anti-engelse , en in retentie als stiekum anti-Frans en pro Oostenrijks bewapenen door gelaagde morele strategieën van de toch al op Derde Rijk aansturende discussieruimte. Hier breekt het lemmet van de uitgestoken hand, dat bij ''derde'' postvat. De presentiezone in van de eeuwigheid zoals nadien in geheel Europa geen enkele filosoof meer betrouwbaar kon blijken om te springen met ''leest'', en daaromtrent niet met ''autoriteit'': een Euroopeaan moet altijd in de conclusie nemen dat er een Derde Rijk van een Abolf Hitler in zich verschenen is geweest: dat is een verantwoordelijkheid, bijvoorbeeld van Adolf, bijvoorbeeld van Heisenberg. Genoemde gevoelssymptomen konden helaas echt in dit verhaal niet duidelijk meer zijn, een Dasein- of een Sosein- arbitrage die de hand uit de mouwen slechts met mompelen verstart tot tolerantie. Het moet niet zo zijn, in de beleving van tekstueel het niet zo moeten zijn, kan men in een enkele oogopslag niet leren distingeren. Echter, dat deed Husserl wel geloven: WAT EEN POPULAIRE SWUNG! ""Natural thinking domain of an art of thinking, especially scientific...?''''With pure thinking in terms of aprioris''. Enzovoort. De hand-nanny brengt de broosheid, maar geen der verantwoordelijken kunnen de schande van hun dedain redden aan dier. Van hun voetstuk dat zo braaf de televisiemaatschappij van vierslagen in een couplet voor het refrein terugbrengen. Het Frankrijk van Descartes en Bergson likken, met transcendentie als ambiguiteit, met woorden verder dan verschrikking, dat konden deze wel. Enigma zonder doordenken ervan[maar BIJNA wel, als ongelovige spitzen van de nanny-die dienstmeid heet omdat de stem die der deacons en dus stemmen van butlers was]? En er is maar een habitueel te maken appeteit of nutritie. Zorgeloos sociologische stof, vormt het, waar men niet bang is voor ego.  Bekend met zulke vriendelijke vijanden is het onelitair voorschrijven van heulen met de tegenpartij[dat echter steeds achter coulissen van een elite verdwijnen van goede burgelijke zin en lemmata van normerende apparitieven....zo reductionisme leert kennen- het is een vak uitvoeren] als de epoche [zoals ik ook maar dan iedere dag, vandaar mijn zwaarder lot] vernederd worden, omdat het erfgenaam worden hem niets scheelde, commando van de monotheistische God of deeltijd van een geheel los te laten programma, dus rijkdom van beloofde in cocons verhulde werkelijke industriele containers plaatsen deed, wat de cratos, van de democratie [ironisch scheel-demos] de kracht versus macht sterkten, [en kratos] uitwerking geeft, zonder meer als woordelijke perlocutie of uiteindelijkheid, zoals een mos de bomen in kan groeien. Terwijl natuurlijke omgeving toegedan bomen ondergrondse communicatie via schimmels hebben, hebben geplante bossen die njiet omdat e geen worteling bekend is aan die nepnatuur en geen schimmels via de wortels te delen, voor lange tijd. Het ''was'' de sint of de zesde, of en of, qua Georgetypen, gecamoufleerd souteneurschap: trayne. En in een hogergevoelig quanta voor de soleniol voortbrengende katheter achteraf-invullingen een wel erg -en in ons land wild toegedane volksvertegnwoordiger- driftig type, zo diep dat de filosofie de sociologieen ging afschrikken van seizoenen en sociale rollen in de tijd als spelen ...[doorgaven!]...doorwerkende mening ''combineren'' lustiger staand met ''beveiliging''. De enige teneur van de algemene journalistiek zou voorts fenomenologie kunnen zijn met hem of haar die in de plaats van predikte, die prijkte met fenomenen, zo zacht verhulde boegbeeldfunctie dat geen kennis meer abstrakte vertrouwensquesties zou kunnen blijven maken zonder eerst te malen over het verblijden. Het duitse van na de plaats Mannheim nadien-en Zarak nadien in de ogen van de strijlusteling op droge West-aziatische stoel- kreeg veel voeding vanuit dit onbegrip: Bleiben, als blij-ven, hier, en soera, met soera-nummer daar. Er is een scheiding t e maken tussen Amsterdammers die de trilogie van Tolkien gelezen hebben en hen die alleen de film kennen. Zeker als bijvoorbeeld via de miasma''s de muis de computer zowel als de maatschappij kon blijken te voeren in Stockholms traumajasje, niet vest op de fonteindhoofdige kapstok. 

Voorts was het Jaspers weer die in concavering -Jaspers accepteerde beroepsmatig enerzijds geen wereld-problematiek die immanent aangevat kan worden- in later werk of boekgedeelte eveneens van allure, van perichontologie[''philosophy of  encompassing'']sprak, na de grote oorlog. Waar -nu dan rechtstreeks maar ook soms bipolair door de manisch-depressieve omweg- echter doorgeleefd werd op de begrenzende wel kinky als Calimero kopstukkendeemstering achtergelaten mensheid voelende maar niet coordinerend controlerend, was de unificerend, d.w.z. theoretiserend bedwingen beleefbaar geworden problematiek van handvatten behalve vis miasma''s, dat mijn toekomst inzage gaf, de volgende stap, dus Calimero''s vriendjes, waaronder de kipachtige hond, als de reputatie van een ontdekkingsreiziger. Men was klaar voor de global village voor de echte globalgeneration en zekerheid gaf niets behalve elitaire communicatieproblemen. Die men helaas, het was geen ex falso sequitur nonquodlibet, met leugenachtigheid zo verkocht dat de milleniale werkelijkheid grove to grovere denkbeelden temperde, en als het aan wijsheid ligt s er geen groter probleem dan temperament: hoe ideaal, hoe realistisch, is die hemel, zonder plaatsverwisseling met de yielding en de regal? Gaandeweg garant? Niet gegoten uit verwarmd metaal, noch makkelijk vangbaar takkenwijvenhaar. Ook nu of een zin gevend aan momentaniteit. Het momentane kan niet, zoals de band Backseat Lovers zong, duidelijke geest weergeven met de termpoëzie  ''This is all I've got'' met aanpassing in termen van mensheid op inzage-sec dat moment, behalve met Backseat Lovers labels die duidelijk amerikaans pragmatisme weerspiegelen, van, hoeveel je er naar streeft, als beduiding is het mij helaas niet gelukt dit te stratificeren, voor alle protentieven. Geen mens leeft onder wimpels van epoches. Is ook moeilijk, als je er de huid aan moet geven met continue tegenwerking van een onbekend gebleven virtuele wereld, ik had geen familiair ongehandicapte invoering ermee, eigenijk altijd alleen subjectief persoonlijk lichamelijk als interioriteit conclusiebekrachtigende werking als logika-slechts-en of heel veel duidelijke [door afstandneming] demos-aanvoeling, geen echt souteneurschap behalve en daarmee had Jaspers de Theo de Boer veruitlopende hermeneutiek in de smiezen om de perichontologie verder te dragen-echter met het Broca-Wernicke plasma van clozapine omgaan met kortademige dualiteit. Levinas de Litouwse god met dood en tijd uitelkaar getrokken en de vier ledematen nationalistisch ge aangeboden, of was het kritischer met een kwartierbare mens. Geen identiteit-ook niet in het masculiene genre. Geen ongewisse drift meer eigenlijk filosofische durf te voelen lezen in de momentane blote actualiteit, bezichtigbaar in alle miasma''s boud ik de stof ook van de drift, is tjasmegan dat men tussen de flakkerende werving in kan belezen, moderne kennis? Is geleverde beeldvorming van virtuele aard wel kennisvorming? Met de S.O.S. boodschap van de genoemde te labelen band -Substance over style-, want een bekend thema in onze tijd: verwoord. Zinnig beginsel als al dit kei-kettingen leggen al aanvoerende vering in het publieke voorgekauwd kon of kan zijn, rap, zoek het maar op. ALSOF MEN ALLES KAN KENNEN! Daaruit is alle branie toch steed punctueel als Miasma''s. Dat wel, kan men nu verder aanschouwbaar lezen, vooral, de socioloog verder identificerend aanraken vooruithelpt kunnen.

Zonder medische hagiografie, is de Post-industrieel vormings-ideaal filosofen

 Levi Strauss en Spencer toegedaan -aan de onze overproducerende samenlevingsangst- de toch gordiaanse knoop een  vals probleem van maatschappij te verklaren, terwijl er twee aizh aandienen van eerlijker virtualiteit. Daarom volgt men secuurder en is het verwoorden ervan bouder. Van individu versus socialisme als relatie tussen individu en gemeenschap is de UITEINDELIJK INDIVIDUELE PERSOONLIJKHEID  en sociale solidariteit, schijnbaar terminologisch ontleend aan Auguste Comte, bij Durkheim, maar diens ''uitvinder''[of Siedler van Catan : Erfinder] van sociologie was vals-valser ontleend- [dat was allang via het miasma bekend, je denkt maar misschien ook zijn gedateerde levenseinde, en dat klopt], dan is, waarbij dus de steeds remwerking hebbende distanties tussen ideaal en realiter de waarneming beinvloedden. Als grondinspiratie kun je sociologsiche gedateerdheid overnemen, na deze uiteenzetting, die completerend is.

Als tijdgenoot van Husserl gaf deze les in Bordeaux en Parijs, dus legde hij wegen af in de naad van uiteindelijk fatale oorlogsfacades, waar de faciale afdruk of voor primitivering openstaande expressie van het gezicht lichamelijk gezien, daar kon geen mensenziel verder wat aan doen, op oorlog aandreef of de bevolking gespaard bleef, door met motivatie onderstreepte gedachten van sparen van een miasmaachtergrond kwamen, en niet van de wijn als men dat dacht. Europa erbarme dich. Hoe liederlijk ook de cultuur was, aan remmen deed geen ziel. Wat dan ook de transhistorische kwaadtoemeting verdiende[!] als er geen werkelijkheidsgrens getrokken werd of kon worden. In Nederland kennen wij dat als Engelandvaarders. Dienaardig,dat: de ongebreidelde neus qua voortouw van harigheid, enz, de toetsteen van een eigen cultuur, de wijsheidsdwingende etalering van vijf zintuigen i.p.v. de medische kijk erop, als ''Geen cultuur-ideaal maar ideale cultuur'', blijkt te hebben voortgebracht als in te delen ''wij''.  Als ik schreef over slangenlijf op het middenpad van het volk, bedoelde ik dat ook.

Met een slagtredend opponentisme van de sociologie die niet aardde. Daar oogst men liever met een Ouroboros. Met enig besef van zonden, gewoonten, en zelfkennis omtrent de heelzaamheid van de goddelijke tussenontmoeting, is er geen rem te bouwen geweest, zelfs niet van de momenten tezamen van de aandrijving, en het enige dat een werkelijke stop ertoe aandiende was mijn favoriete het miasma aan boeddha Siddharta Gautama, waar wetenschap en niemandschap, of te wel leegte, een survival of university not of mankind being an apropos, in het wetenschapsmuseum met handige tips voor de hedendaagse mens .-what a nuiscance-,voeding kon beloven voor vredige momentaniteit, daar begon de terugreis voor me die me bardoervaring gaat kosten in de, en mijn, toekomst. Waarbij, ook ik ben gevaccineerd,  wel een covid-19epidemie bij aansloot als sociale wereld en niet de toekomst ervan...de vaccinatie kwam een  teintal maanden later, ook siddhi avalokiteshvara boeddha als peperig aziatische toekomst van een soortgelijk Gemaulde theorie over miasmas dat ze altijd Zeitgemässe Partikulariteit in het leven riepen konden zouden, mijn belofte was, waar tijdens zijn leven vierhonderduizend man op een plaats kwamen, hem de dhrama horen spreken. Gewis inmiddels van Durkheim, bracht deze aan de transhistorische werkelijkheidsopname ''suicide 2.0'', met een inzage in het eigen lot via de miasmakennis iets dat mij bij bleef dat ik verafschuwde, maar niet minder dan de idee god van de welvaart te zijn, waar een van de 76 andere en wel een godin dat werkelijk moet zijn geweest, broeiend mijn sociologiestudie had beeindigd als een tweespalt tussen die voorloper van me in mijn verwarde opvatting...William James de filosoof zo een intellectuele, de denkbeeldige god en de socioloog beide Sidis moesten heten, en wat soms bovendreef omtrent streetart-of coordinatie van een muziekstuk met electrisch voornemen, en niet natuurlijk of mensennatuur van zonder electra, zintuigen die ertoe doen, verstandelijk in aantal disproportionaliseerden. Eigen lot aan de dialogische samenhang met Husserl, hij moest hebben gehad verbonden, maar niet openlijk -is mij verder ook niet bekend momenteel. Wat doet zoiets met inspiratie? Sociologie heeft daarna zichzelf ''uprooted'' via Durkheimiaanse functionalistischheid: overleving de overlevering van universitair -niet van mensheid- vooral niet-zijn als apropos, wat een vervelingwekkendheid! Ik zeg: cultuursoncreativiteit, sindsdien niet gelovend in retroaanwezigheid.Wat een plan qua werveligwekkendheid! Antwoord namelijk declaratie van de 20ste eeuw en probleemtoeschieten in duaal opzicht pogen-het kan moeilijk in de post corona -wereldvatting, maar het gaat ons goed af. Dat als antwoord op sociofilosofische kennisvorming opzich van mogelijk pogen, waartoe geen drup voortouwbloed is af te vangen, te reconstrueren hoe je de hoogten van de grotingangen van de latere monniken nog leegte in kan blazen, wat hier het werkelijke kwartiermakende effect zou kunnen bekokstoven.

Iets dat was was van Marshall, die er een broeder bij had in Moore. Marshall mogelijk pro-Rawlsiaans, dat een overduidelijk pragmatisch inplanteren van de overzeese intelligentia-beinvloeding herbergt. Opstoppingen genoeg in de series. Veel links gewauwel noemen ze het bij rechts is die enigmatische.




Okee, want burgerrecht of citizenship was geamalgeerde status voor Durkheim, Comte, Husserl en latere fenomenologie: neofunctionalistisch amalgaam steeds essentialistische zit-sociologie, geen spel. Geen prettige beleving daarom de amateurismen van de tot ''de universiteit''verheven hemel van yielden enzo, maar wel zo lekker dom rauw omgaand met elkander: niet sociofilosofisch-prettig, met labels als te gek voor woorden, of kan niet gekker worden, of zal niet gekker worden. De omgeving. Wat blijkt: want burgerrecht of citizenship bevond zich tegelijkertijd voor neofunctionalistisch amalgaam als die [ja, sorry: ont-]bedekking. Marshall schreef later-vrij vertaald: ''structural contracts are ingredient of civil, social and political at once all three
trade unionship...fettering well''...met als vangnet voor zoet-obestas en barbecue -cement zite=tend publiek ''as opposed to the risk of the political right to franchise'', we zouden er rust in stoppen. Parsons schreef misschien ook later dan Durkheim, over klassiek ideaal van Durkheim:  dus analoog Husserl zowel als Comte, en religie, apart van
suicide,beschrijvend de menselijke sterfelijkheid....onaanraadbaar 
-vanwege de onmatigheid van de mens in

het vizier, waardoor theoretische hoekstenen het terugleggen in de geschiedenis van de adviezen onmogelijk maakte[n].  Of kwam er toch uiterlijk bij kijken vragen emotionele daters de boventoon, of mensen op dat doel af de toon.Gezien de essentiële scheiding van klassiek naar hedendaags beleven, bij zichzelf, hoewel klassiek -modern, naar proto-sociologisch beleven, is meer dan alleen een signified-signifier probleem. Het is duaal denken tot in de onderlaag van en tot in de hemel van.  Moore: als redding revisie van de democratie vanaf verticale hierarchische grammatica catonisme en confucianisme, ter verdediging van de hoogten waarmee civilisaties opereerden verhoudingen sociaal, politiek en individueel-terwijl dit zonder filosofie echt niet kan, de ruimte is er daarin maar daarvoor niet -wegens de dividu- echt. Hij schreef in analogie met Barrington over sociologie dat het ging om de als conclusie genomen werking vrijelijke beleving van literatuur, zoals met literaire aanval op historiografische conclusies van Moore een andere controle werd, een ander palet. Neem Marcuse, Orwell en Huxley. Op mijn geweten zou ik aanvoeren dat de palet en de stof opgooien voor de gehele menselijke beleveingsideale horizon strijd brachten, waaraan ik niet veel gedaan heb gedurende mijn invulling ''van'', stereotypisch godsvruchtige uniciteit of paring van'me later door de zintuigen heen zweefden, soms als zweefmolen. Dat er sociofilosofisch dan principieler dan pragmatisch problemen overbleven leek mij altijd natuurlijke uitwerking, of de natuurstaat van de mens zoals die gortigheid bezig gaat lijken, want hoe gaat het met de polytheistische omgrenzing van de equanimiteit, of die groot-kleinverhouding nou ook logisch erin voorkwam of niet, want ik moet me er vaak door volgers aangespoord niet uit wegtreden in mijn zelfideaal om de creatie van een tot de dood te verzegelen godheidsrol. Stof gooien dus voor het ontkomen aan het dualisme van marxisme en conservatisme, trouwens, pigeonholed by ''modern Plato'', bij voorwetenschap van een noemer, en makkelijker sub of super te benoemen, is de blazoenrijke of aristocrstische hectiek voor hectiek laten en schrijven voor introducties en einden die geheel los stonden van introducties en einden van tekstualiteit zelf, met geen overself-structuur om te ontkomen aan Freud of Hesse, als de laatste zijn spreekbuis vertolkt met Narzissus. Met Rammstein is die echt begraven qua Blockbusterschap . ''Obvi ously the work of the specialist, when it sheds light on a significant problem, is in itself signifi cant. Such a conception merely helps to distin guish between the indispensable specialization necessary to advances in knowledge and that which arises out of careerist concerns, intellectual fads, or sheer lack of talent. ''schreef Barrington. 

De ideale amateur, leidt tot het erkennen dat er geen briljante oplossingen zijn, maar wel a human ''kind''dode god en [die met] tolerantie niet hand in hand maar praktijk boven principe voorrang van die tolerantie bevecht...koel zonder J.S.Mill[en ik bedoel Rawls knipogend, we waren ooit een

 globaal dorp intentief] in de sfeer van tijdgenoot Bentham, en eindelijk een andere richting in dan Macciavelli hen stuurt[de erfinders van de jeugd in politieke sense en nonsense weer] . Een label maken kost meer dan het tot neutrum maken van totaliteit?

Tegelijk de zo een moed met de prangende onvoltooidheid ''dit'',  ''de koude oorlog'' om . Niet onwetend maar ook niet hulpbehoevend welke doctrine.Believing in positivity requires enough answers, not a minimalisation of them principally, but [in totaal] WEIRD positively taken as practicables...western educated intellectual ritch democratic all in one. De verheffing van Zeitgemässe Partikularität, tot label van die oude kei[iets dat filosofisch niet goed ''ligt'']. Dit van geen mensenziel klopt, maar vooral voor mijn eigen ziel. Als wegen tot zowel dictatuur als democratie, dwz heer en peasant, zijn vier problemen verheven tot de aak van drie wegen van oplossing: dwz voor drie routes die naar veel meer, namelijk vier doelen moeten kunnen leiden , als, alle machtsuitgangspunten voor het grotere geheel/de
 grondinspiratie van revolutie van bovenaf en dergelijke inclinaties allen nutteloos, want drie routes tegen misbruik algemeen via acceptatie gelegen in het domein van de WEIRD-idioom op slechts een Olympisch podium, de markt verheven tot natie-samen-abstractie Engeland, Verenigde Staten  en Frankrijk, voorts India als democratische propagandaroutes tot moderne maatschappijen [society/societies] behept aanvullen konden tot wederkerigheid, een omkering van de drie en vier natieoplossingen, steeds terugvertrapte in de verticale trap maar chronografisch en historiek verkondigbaar maken in de afferente-en niet efferente- ''trap''. Bezigheid van eenzamen is de universele axon verkondigen, heet het. Toch ook deze, is een infimitisationeel wonder, buiten ons thaumaturgisch, zoals dat heet,met  Wolff, Barrington en Marcuse...vrijelijk gezegd, politiek van het midden oorspronkelijk ruimte voor Zionistisch Israel zoekende in het proces voor een ladder of trap, moeten de leugens chronologisch en chronografisch geweest zijn en het bevangen worden met herleiden tot Platos staatswerkingsideaal[de vorm is de ideematige staat, waarmee we docteren] buitengewoon edel, later Spinoza[de staat is de vrijheid ontplooien] maar holistische theorie vermogelijkend, nog later Rousseau [de troon is de etiologische afscheiding van de staatsmacht] in die lijn dat het leven pluraal is zonder meer en daarom mimetisch begeerlijk op een enkele weg maar krijgersrealiteit van vermurwde mal van smalheid: zonder ommekeer van de overlevering. Terwijl die passende tango, niet de enige dertien in een dozijn vertonende rite vormt. Het met James Start Mill, tijdig , een open kritiseerbare kern van de normen en waarden omtrent nut van democratie: vlijt als deugd daarvan steunend als een gliacel, zede als de synapse[van het SOS?]. En het  stelt ons in staat, dat midden als critiseerbare maatschappij de in openheid al die sociologisch kritiseerbare sociale onrust vooral als upper class identiteit voor de stringente machtstheorieen bijvoorbeeld openbaart[industrieel produktief]wat [een enkele] verschijning is, via Gestalt, Ersatz, en Zeitgemässe Gestalt, en Zeitgemässe Ersatz. Dan weer thuis? Dat weten we kwa thuiskomst nooit, is de Europese les zoals daarnet. Het is geen tolerante dimensie voor tekst[maar...wel in dat verband wanneer de tekst waar facade, een die interface heet], op deze website ''beperkt''. Zo is mondigheid de tegenhanger van tekstualiteit, die in hermeneutiek en ethiek, de epistemologische en de actieve, denkbruggen legt over de aarde en heb ik proberen aan te vullen hoe in louter toevallige oproep, al heel helder komt te verschijnen wat wijsheid betrachtens denkens bevorderen kan wat bestendig verder moet helpen volgens mij, namelijk als tekst een aantal demo's, zodat demos en kratos uit de mythische zowel als vervente voorwereld in de smiezen heeft wat de mensen niet werkelijk heeft bespoed, maar wel in afkorting cryotisch tot de onze kan worden waar het de elite de hunne was-want zonder waar voorbeeld ook geen profijt: als als postscriptum toe te voegen is: zowel feest als theorie, nooit, louter als complexiteit teruggebracht,als praktisch politieke inzichten makkelijk af te leiden staan, staat vast, evenals de toevalligheid, noch als particulariteit zonder de substructuur of de superstructuur, die als wonderen en protenties dan weer vraagstellend de basis van de antecedentmaking van marxisme tot liefde en wederkerigheid van elkaar vallen, uitvallen kunnen, zal, of integere begripsscisie van zuiverheid kunnen aanleren, of vormen meen ik van multiinterpretabele semi-optiek[ja zo heette het verzet van singinfiee-''otiek'', waardoor alles op echte pootjes terecht mag kunnen komen. Cru als het was om mensschap te ondervinden in de rauwe hyoe van de eind veertiger jaren...wellicht is dan samenhang voorbij, de rap wel te voeden maar daarmee dan ook het semigodschap van een kunststuk-zijn, dat de weg open, de rivier bevaarbaar , in het buitenpresentiezonale kunststuk terugbrengt.

 Dank




Juridische Verklaring

Lorem ipsum dolor sit amet, consetetur sadipscing elitr.

 

 

 

Naam van het bedrijf

Voer uw bedrijfsnaam in

 

Geregistreerd kantoor

Voer uw statutaire zetel in

 

Contactgegevens

Voer uw contactgegevens in

 

Bedrijfs-ID nr.

Voer uw bedrijfs-ID in.

 

BTW-nr.

Voer uw btw-identificatienummer in.

 

Toezichthoudende autoriteit

Voer uw toezichthoudende autoriteit in.

 

Foto's van Unsplash:

We hebben je toestemming nodig om de vertalingen te laden

Om de inhoud van de website te vertalen gebruiken we een externe dienstverlener, die mogelijk gegevens over je activiteiten verzamelt. Lees het privacybeleid van de dienst en accepteer dit, om de vertalingen te bekijken.